De GidsDe Stijlpastoor
Er schuilt iets onweerstaanbaars in goedgeklede slechteriken
Als een slechterik zich uitmuntend kleedt, doet dat alleen maar veel goeds voor diens zaak, signaleert Esquire’s hoofdredacteur Arno Kantelberg.
Van Al Capone tot Peaky Blinders; er schuilt iets onweerstaanbaars in goedgeklede slechteriken. De man hierboven, Roger Stone, bezit het gezicht van Willy Walden en de garderobe van prins Charles, maar vergis u niet in de snode inborst van deze schurk; Stone is een ouderwetse agent-provocateur voor de Republikeinse zaak. Al op jonge leeftijd was hij actief als dirty trickster voor Richard Nixon, wiens gezicht hij op zijn rug heeft laten tatoeëren. Vorige maand liep hij tegen de lamp als fixer voor de Trumpcampagne, maar bij het verlaten van de rechtszaal mag Stone graag Nixons V-for-victory-teken kopiëren. Fijn als mensen hun eigen karikatuur inkleuren.
Stone gelooft in de communicatieve waarde van kleding. Meer dan de helft van de 104 regels in zijn vorig jaar verschenen boek Stone’s Rules handelen daarover. Zo lezen we dat een donkerblauw pak ‘geloofwaardigheid en autoriteit’ suggereert. Tegenover de rechter droeg hij daarom in eerste instantie degelijk, drieknoops donkerblauw. De keren erna kon hij het niet laten, en verscheen hij in zijn favoriete uniform: doublebreasted jasjes met krijtstreep of vette ruit. Die pakken betrekt Stone bij Alan Flusser, een New Yorkse kleermaker die verantwoordelijk was voor de garderobe van Gordon Gekko, de boef met bravoure uit de film Wall Street. Hij stapt steevast sokloos in zijn two-tone-schoenen en om zijn pink fonkelt een diamanten ring in de vorm van een hoefijzer. Opmerkelijk genoeg lijkt die extravagantie Stone onkwetsbaarder te maken. Door zich zo overtuigend als dandy te presenteren, hult hij zich, als ware hij een fictief personage, in een harnas van onaantastbaarheid – een foef die Pim Fortuyn ook toepaste. Ik zet mijn Haagse centen vooralsnog op meester Hiddema.
